relax....

tak

dziś mogę odetchnąć

nie jestem już sama

piję wino, jem Raffaello i siedzę z słuchawkami w uszach słuchając głośno muzyki

reset

jednakże noc do łatwych należeć nie będzie zapewne

Młodsza chorutka

ataki kaszlu

pobudka będzie wczesna

i nie jedna

ale z "zapleczem" w postaci Ślubnego obok jakoś tak łatwiej

prościej

spokojnej nocy życzę :)

dobranoc

i znów się udało

dotrwałam do 19...

niestety

macierzyństwo to nie tylko czyste, uśmiechnięte i grzeczne dzieci z reklam

to też orka na ugorze

oczywiście kocham je nad życie

wiadomo

ale czasem są takie dni, jak wczoraj, że wieczorem po prostu płaczę

z bezsilności

ze zmęczenia

z tego, że jestem w tym sama

wczoraj tak było,

ale dziś już inaczej

do 19 dotrwałam bez większego wysiłku i bez nerwów

także super :)

apropo reklam

wkurzam się na te piękne, zadbane, spokojne uśmiechnięte mamy i ich idealne dzieci, które w nich występują

jeśli ktoś nie ma dzieci, ani większego kontaktu z nimi na co dzień gotów uwierzyć, że tak wygląda macierzyństwo/tacierzyństwo, a potem przychodzi życie i wygląda to nieco inaczej... 

i człowieka ogarnia albo złość, że nie tak miało być, albo żałość, że coś z nim nie tak skoro nie jest jak w reklamach

ostatnio widziałam jedną reklamę, która zahacza o prawdę

reklama bodajże Dicofloru

chłopczyk nie do końca idealny, starsza pani kręcąca głową z miną potępiającą i matkę i dziecko

ziarno prawdy w świecie reklam :)

zawsze coś

spokojnej nocy życzę :)

ja zajrzę jeszcze do swoich nieidealnych, ale jakże ukochanych dzieci i też wskoczę pod kołderkę

dziś jeszcze sama, ale jutro kończy się tydzień słomianej wdowy i na weekend znów będę żoną męża swego :)

dobranoc!

ssstressss

stres mnie dziś zgniótł...

może dlatego, że zasiedziałam się w domu?

teraz dochodzę do siebie

wszystko ze mnie schodzi

te emocje

nadal nic nie wiem

wyjaśni się w ciągu tygodnia

chciałabym, chciała.......

chciałabym, chciała.....

to byłby powrót do życia swego rodzaju

prędzej czy później to przede mną

jeśli teraz jest okazja, chciałabym ją wykorzystać

to oczywiście jednoznaczne z wieloma zmianami w życiu

i serce mi pęka na myśl o żłobku....

moja malutka nagle wśród obcych....

to byłoby najtrudniejsze,

ale przecież wiem z drugiej strony,

że to tak jak z przedszkolem

z każdym dniem lepiej

zobaczymy co przyniesie los...

 tymczasem musimy uporać się z kolejnymi przeziębieniami :/ eh, taki czas...

zdrówka! :)

jak grom z jasnego nieba

wczoraj odebrałam telefon

i pojawiła się nadzieja...

czy naprawdę miałabym, aż takie szczęście??

akurat trafione w punkt?

czy tylko los chce ze mnie okrutnie zadrwić

w głowie kłębią się myśli

raz planuję,

a za chwilę się strofuję, że przecież nic nie jest przesądzone

huśtawka

radość, strach, stres, nadzieja

to wszystko na raz

okaże się w poniedziałek

jeśli ktokolwiek tu zagląda

proszę o kciuki i ciepłe myśli...

melancholijny czas

to już

przyszedł ten czas w roku

za oknem zimno, mokro, pochmurno

ciemno

zakładam ciepły sweter i ciepłe skarpety

rozmyślam

zatrzymuję się na chwilę

zapadam w jesienno-zimowy letarg

oczywiście pomijając szalone dni. w których trzeba ogarnąć 4-latka i 1-latkę :)

ale wieczory są moje

wtedy mogę popatrzeć w ścianę

posłuchać sentymentalnych kawałków

mieć dreszcze i gęsią skórkę na skórze

szaleństwo a nieodpowiedzialność

leżą blisko siebie

co nam strzeliło do głowy, żeby oszczędności wypuścić na remont łazienki??

co prawda oszczędzaliśmy na niego, ale okoliczności się zmieniły...

ale łazienka wyszła pięknie :)

słomiana wdowa

i tak od 3 lat...

teraz już zaczyna ciążyć...

niby to 4 dni w tygodniu

tylko i aż

teraz przy dwójce dzieci czuję to...

to o czym wszyscy na około mówią od dawna,

a ja zawsze powtarzam, że jest ok, że daję radę,

uśmiecham się

teraz mnie to dopadło

może po prostu nie starcza mi sił,

męczy mnie, że muszę być w gotowości non stop,

bo jestem tylko ja

w weekend mogę odetchnąć ale to już nie to samo.

Tym bardziej, że Starszy tęskni....

już wszystkich uwiera ta sytuacja...

gdyby tylko zmiana pracy była jak pstryknięcie palcem...

ale tak nie jest,

więc zaciskam zęby...

co mi pozostaje

wkurzam się

wkurzam się ze strachu

udaję, że nie widzę

czasem odwracam wzrok...

boję się

boję się, że oni się starzeją,

że szybciej się męczą,

że co chwilę coś tam im dolega,

boję się...

boję się, że może ich zabraknąć...

mimo, że jak to na linii dziecko-rodzic są spięcia, są kłótnie,

to nie wyobrażam sobie że ich nie ma....

nie chcę zauważać, że się starzeją....

ale nie chcę się też wkurzać

to bez sensu

może ranić

powinnam po prostu być obok,

być pomocną...

jeszcze nie umiem.

jeszcze z tym walczę.

będę doktorem...

inhalacje, kaszel, antybiotyk, leki p/alergiczne

wizyty, kolejki, zarazki

rozbieżności.

i na końcu jest Matka

musi zdecydować

nie lepiej było iść na lekarski i samemu się leczyć?

i co ja mam teraz zrobić :/

zimno chmurno w duszy i na świecie

pan Wojtek poprawił humor

wywołał uśmiech

zwykle poważny, skupiony, przejmujący się

dziś zażartował

nie wiem co bardziej mnie rozbawiło

sam żart czy żart w jego wykonaniu

nawet nie wie jak to pomogło.

tymczasem padam na twarz

nie będę niczego tłumaczyć

po prostu piszę